Հայոց լեզու

Թարգմանչական աշխատանք

Пришла весна

Автор: Толстой Лев Николаевич

Пришла весна. По мокрым улицам журчали торопливые ручьи. Все стало ярче, чем зимой: и дома, и заборы, и одежда людей, и небо, и солнышко. От солнца майского жмуришь глаза, так оно ярко. И по-особому оно ласково греет, точно гладит всех.

В садах пухнули почки деревьев. Ветви деревьев покачивались от свежего ветра и чуть слышно шептали свою весеннюю песню.

Шоколадные чешуйки лопаются, как будто выстреливают, и показываются зеленые хвостики. И лес, и сад по-особому пахнут — зеленью, оттаявшей землей, чем-то свежим. Это почки с разных деревьев разными запахами перекликаются. Понюхаешь черемуховую почку — горьковато-вкусный запах напоминает тебе белые кисточки ее цветов. А у березы свой особый аромат, нежный и легкий.

Запахи наполняют весь лес. В весеннем лесу дышится легко и свободно. И уже зазвенела короткая, но такая нежная и радостная песня малиновки. Если прислушаться к ней, то можно разобрать знакомые слова: «Славься, славься все кругом!» Свистит, переливается на все лады молодой, зеленеющий лес.

Радостно, молодо и на небе, и на земле, и в сердце человека.

Եկավ գարունը: Շտապող առվակները տրտնջում էին թաց փողոցների երկայնքով: Ամեն ինչ ավելի պայծառ դարձավ, քան ձմռանը ՝ տները, ցանկապատերը, մարդկանց հագուստը, երկինքը և արեւը: Դու հայացքդ Մայիսյան արևից աչքերդ կկոցվում է, այնքան պայծառ է: Եվ հատուկ կերպով, այն ջերմորեն նրբորեն, ասես շոյելով բոլորին:

Ծառերի բողբոջները այգիներում այտուցվեցին: Ծառերի ճյուղերը օրորվում էին թարմ քամուց ու հազիվ լսելի շշնջում էին իրենց գարնանային երգը:

Շոկոլադե փաթիլները պայթում են այնպես, կարծես կրակում են, և կանաչ պոչերը ցույց են տալիս: Ե՛վ անտառը, և՛ պարտեզը յուրահատուկ բուրում են ՝ կանաչի հոտով, հալված երկիր, թարմություն: Սրանք տարբեր հոտերով տարբեր ծառերի բողբոջներ են: Երբ բալի բողբոջի հոտ ես զգում, դառը համեղ հոտը հիշեցնում է ձեզ նրա ծաղիկների սպիտակ բողբոջների մասին: Իսկ կեչին ունի իր յուրահատուկ բույրը ՝ նուրբ և թեթև:

Հոտերը լցվում են ամբողջ անտառով: Գարնանային անտառում հեշտությամբ ու ազատ շնչելը: Եվ արդեն հնչեց կարճ, բայց այդքան նուրբ ու ուրախ երգը: Եթե լսեք նրան, կարող եք կազմել ծանոթ բառերը. «Փա՛ռք, փա՛ռք շուրջ բոլորը»: Մի երիտասարդ, կանաչ անտառ սուլում է, ամեն կերպ շողում:

Ուրախ, երիտասարդ երկնքում, երկրի վրա և մարդու սրտում:

Հայոց լեզու, Գրականություն

Աշնանային նախագիծ

Ընթերցողական նախագիծ Առաջարկում եմ ընթերցել 

Ներկայացնել տեսանյութի, ռադիոնյութի կամ պատումի տեսքով:

Ընթերցած ստեղծագործության գաղափարը, ասելիքը:

Ստեղծագործության կերպարներին:

Կարդացել եմ Ջեկ Լոնդոնի 《սպիտակ ժանիք》ստեղծագործությունը

Արկածային վեպ է, որի գլխավոր հերոսը Սպիտակ Ժանիք մականունով գայլ է:Ստեղծագործության մեծ մասը նկարագրված է կենդանու աչքերով:Գրքում նկարագրվում է 19_րդ դարի վերջերը,Ալյասկայում:Այս վեպում նկարագրվում է մարդու և կենդանիների միջև հարաբերությունները:Չարի և բարու մասին է:

  • Սպիտակ ժանիքի հայրը գայլ էր,իսկ մայրը կիսով չափ շուն:Սպիտակ Ժանիքի հայրը զոհվում է լուսանի հետ մարտելու ժամանակ:Սպիտակ Ժանիքը միակ ողջ մնացածն էր իր քույրերի և եղբայրներից:Սլիտակ Ժանիքը մնում է մայրիկի հետ միայնակ:
  • Շատ հետաքրքիր գիրք է:Նկարագրվում է աշխարհի անակնկալները և գայլին հանդիպած անհայտ արարածները՝մարդիկ:
  • Ասելիքը՝Հեղինակի մոտ բնության օրենքները դաժան են,բայց արդարացի:Հեղինակը նկարագրում է Սպիտակ Ժանիքի հոգեբանությունը,վարքի դրդապատճառները:Գրողը ցույց է տալիս,որ կենդանի արարածի նկատմամբ բարի վերաբերմունքը և հոգատարությունը նրան սովորեցնում է սիրո փոխարեն սիրով վարձատրել:Սպիտակ Ժանիքի համար սերը կյանքից թանկ էր:
  • Վեպը բաղկացած է 5 մասերից և 25 գլուխներից
  • Գլխավոր հերոս_Սպիտակ Ժանիք մականունով վարժեցրած կիսաշուն_կիսագայլ:
  • Կարևոր, հետաքրքիր մտքեր ստեղծագործությունից: 
  • Այն ամենը,ինչ անհայտ էր,նրան սարսափելի էր թվում:
  • Նա հաչեց կյանքում երկրորդ ու վերջին անգամ և կարողացավ իր միտքը հասկացնել:

Գրականություն

Աշնանային ընթերցումներ

Աշուն

Դալուկ դաշտեր, մերկ անտառ…
Մահացողի տըխո՜ւր կյանք…
Անձրև, քամի, սև կամար…
Սրտակտուր հեկեկանք։
Միգում շողաց մի ցուրտ լույս.
Օ՜, արդյոք կա՞ վերադարձ.
Մահացողի անզոր հույս,
Վհատ սրտի տխուր հարց…
Անուժ ցավի ցուրտ կապար…
Մահացողի տխուր կյանք.
Անմխիթա՜ր, անսպա՜ռ
Վհատության հեկեկանք…