10.Ծովը խաղաղ էր քնաց երախայի նման։ Արևը դեռ չէր ծագել, և վաղորդյանի լռության մեջ ինչ-որ խորհուրդ կար։ Թվում էր, թե ամբողջ աշխարհն է խաղաղ քնաց: Բայց մի մարդ միայնակ նստած էր ծովափի խոնավ ավազին։ Ինչ՞ն էր այդքան վաղ ծաովափ բերել նրան։ Այդ մարդը չուներ ոչ ընտանիք, ոչ էլ հարազատ։ Նա միշտ ուրախ և լավ էր զգում ծովի ափի մոտ։ Նա ամեն օր վաղ առավոտյան, գալիս էր ծովափ, երբ դեռ լույսը լավ չէր բացվել։Նա նստում են ավազին և նայում, թե ինչպես է ալիքները գալիս իրեն ընդառաջ։ Եվ նա իր մենակությունը անցկացնում էր այդ ծովի հետ։
11.Մի արի ինձ մոտ, չեմ ուզում տեսնել քեզ։
Մի արի տղամարդ քայլում էր փողոցով։
Նա իր սերը փոխզնցում էր բոլորին։
Նա նախաճաշին կերավ կաթի սեր։
Այդ ծաղիկը ունի բուրավետ հոտ։
Ոչխարների հոտը անցնում էր դաշտով։
Տղան հորից ուզում էր մի մեքենա։
Նա ընկավ մի մեծ հորի մեջ։
13.Ինչո՞ւ էր այդքան անարվեստքանդակ առել։
Անքաղաքավարի է խոսում ընկերների հետ։
Շատ տգեղ դեմք ունի։
Մեր նոր ընկերուհուն Նազելի են անվանել։
Եվ սրան էլ իմաստուն են համարում։Ինչ ասում էին, սուս ու փուս անում էր։
Իմ գործը վերջացրեցի, կարող եմ հեռանալ։
Որոշում որ չիրագործի, չիի հանգստանա։
Բազում հարցերի մի ձևով էր պատասխանում համբերում էր։
Դեռ լռում եմ, որ տեսնեմ, թե մինչև երբ է չարություն անելու։
Արձագանքները վերջացան։
Արամ Ղազարյան 